Sa gitna ng nag-aalimpuyong
bagyo, ganito ang sinabi ng Diyos
kay Job: “Sino ang humarang sa
agos ng dagat, nang mula sa kalaliman
ito’y sumambulat? Ang dagat
ay tinakpan ko ng makapal na ulap
kaya ang karimlan doo’y lumaganap.
Ang tubig ay aking nilagyan ng hangganan,
upang ito’y manatili sa likod
ng mga harang. Sinabi kong sila’y
hanggang doon na lang, huwag nang
lalampas ang along naglalakihan.
Salmo: Awit 107:23-24. 25-26. 28-29. 30-31
Tugon: Panginoo’y papurihan
sa pagibig
n’ya kaylanman!
Mayroong naglayag na lulan ng
barko sa hangad maglakbay,
ang
tanging layunin kaya naglalayag,
upang mangalakal.
Nasaksihan nila
ang kapangyarihan ng Panginoong
Diyos,
ang kahanga-hangang ginawa
ng Poon na hindi matarok.
Nang siya’y mag-utos, nagngalit
ang dagat, hangin ay lumakas,
lumaki
ang alon na kung pagmamasdan,
ay pagkatataas.
Ang sasakyan nila
halos ay ipukol mula sa ibaba,
kapag
naitaas ang sasakyang ito’y babagsak
na bigla;
dahil sa panganib, ang
pag-asa nila ay halos mawala.
Nang nababagabag, sa Panginoong
Diyos sila ay tumawag,
dininig nga sila at sa kahirapan, sila’y
iniligtas.
Ang bagyong malakas,
pinayapa niya’t kanyang pinatigil,
pati mga alon, na naglalakihan ay
tumahimik din.
Nang tumahimik na, sila ay
natuwa, naghari ang galak,
at sinapit
nila yaong pakay nila sa ibayong
dagat.
Kaya’t dapat namang sa
Panginoong Diyos ay magpasalamat,
dahil sa pag-ibig at kahanga-hanga
niyang pagliligtas.
Ikalawang Pagbasa: 2 Corinto 5:14-17
Mga kapatid:
Ang pag-ibig ni Kristo ang naguudyok
sa aking magkaganyan,
ngayong malaman kong siya’y namatay
para sa lahat at dahil diyan,
ang lahat ay maibibilang nang patay.
Namatay siya para sa lahat upang
ang mga nabubuhay ngayon ay huwag
nang mabuhay para sa sarili, kundi
para kay Kristo na namatay at muling
nabuhay para sa kanila.
Kaya ngayon, ang pagtingin namin
kaninuman ay hindi na batay sa
sukatan ng tao. Noong una’y gayon
ang aming pagkakilala kay Kristo,
ngunit ngayo’y hindi na. Kaya’t ang
sinumang nakipag-isa kay Kristo ay
isa nang bagong nilalang. Wala na
ang dating pagkatao; siya’y bago na.
Mabuting Balita: Marcos 4:35-41
Noong araw na yaon, habang
gumagabi’y sinabi ni Hesus sa mga
alagad niya, “Tumawid tayo sa ibayo.”
Kaya’t iniwan nila ang mga tao, at
sumakay sa bangkang kinalululanan
ni Hesus upang itawid siya.
May kasabay pa silang ibang mga
bangka. Dumating ang malakas
na unos. Hinampas ng malalaking
alon ang bangka, anupat halos mapuno
ito ng tubig. Si Hesus nama’y
nakahilig sa unan sa may hulihan
ng bangka at natutulog. Ginising
siya ng mga alagad. “Guro,” anila,
“di ba ninyo alintana? Lulubog
na tayo!” Bumangon si Hesus at
iniutos sa hangin, “Tigil!” At sinabi
sa dagat, “Tumahimik ka!” Tumigil
nga ang hangin at tumahimik ang
dagat. Pagkatapos, sinabi niya sa
mga alagad, “Bakit kayo natatakot?
Wala pa ba kayong pananalig?”
Sinidlan sila ng matinding takot at
panggigilalas, at nagsabi sa isa’t
isa, “Sino nga kaya ito, at sinusunod
maging ng hangin at ng dagat?”
