Ito ang sinasabi ng Panginoon,
na s’yang gumawa ng landas, upang
may maraanan sa gitna ng dagat.
Sa kapangyarihan n’ya ay kanyang
nilupig ang malaking hukbo. Nilipol
niya ang kanilang mga kabayo. At
ang mga karwahe’y winasak, sila’y
nangabuwal at di na nakabangon.
Parang isang ilaw, na namatay ang
ningas.
Ito ang sabi niya: “Ang mga
nangyari no’ng unang panahon,
ilibing sa limot, limutin na ngayon.
Narito, at masdan ang nagawa
ko’y isang bagong bagay na hanggang
sa ngayo’y di mo namamasdan.
Ako’y magbubukas ng isang landasin
sa gitna ng ilang, maging ang disyerto
ay patutubigan. Ako’y igagalang niyong
mga hayop na pawang mailap,
gaya ng avestrus at ng asong-gubat;
ang dahilan nito, sa disyerto ako’y
nagpabukal ng saganang tubig para
may mainom ang aking hinirang.
Sila’y nilalang ko at aking
hinirang, upang ako’y kanilang
papurihan!”
Salmo: Awit 125
Tugon: Gawa ng Diyos ay dakila
kaya
tayo’y natutuwa!
Nang lingapin tayo ng Diyos at
sa Sion ay ibalik,
ang nangyaring
kasaysaya’y parang isang panaginip.
Lahat tayo ay natuwa, masasayang
nagsiawit.
Ang sabi ng mga bansang nagmamasid
sa paligid,
“Ang ginawa
ng Diyos nila ay dakila, anong rikit!”
Dakila ngang masasabi, pambihira
ang ginawa,
kaya naman kami ngayon,
kagalaka’y di-kawasa!
Kung paanong inuulan yaong
mga tuyong batis,
sa sariling bayan
namin, kami, Poon, ay ibalik.
Silang
mga nagbubukid na nagtanim na
may luha,
bayaan mo na mag-aning
masasaya’t natutuwa.
Yaong mga nagsihayong dala’y
binhi’t nananangis,
ay aawit na may
galak, dala’y ani pagbalik!
Ikalawang Pagbasa: Filipos 3:8-14
Mga kapatid: Inari kong kalugihan
ang lahat ng bagay bilang kapalit ng
lalong mahalaga, ang pagkakilala kay
Kristo Hesus na aking Panginoon.
Ang lahat ng bagay ay ipinalagay
kong walang kabuluhan makamtan
ko lamang si Kristo, at lubos na makiisa
sa kanya. Hindi ko na hangad na
maging matuwid sa pamamagitan
ng kautusan kundi sa pananalig
kay Kristo. Ang pagiging matuwid
ko ngayon ay kaloob ng Diyos batay
sa pananampalataya.
Ang tanging hangarin ko ngayon
ay lubusang makilala si Kristo,
maranasan ang kapangyarihan ng
kanyang pagkabuhay na mag-uli,
makihati sa kanyang mga hirap, at
matulad sa kanya – pati sa kanyang
kamatayan – sa pag-asang ako ma’y
muling bubuhayin.
Hindi sa nakamtan ko na ang
mga bagay na ito. Hindi rin sa ako’y
ganap na, ngunit sinisikap kong
maisakatuparan ang layunin ni
Kristo Hesus nang tawagin niya ako.
Mga kapatid, hindi ko ipinalalagay
na natupad ko na ang mga bagay
na ito. Ang ginagawa ko ngayo’y
nililimot ang nakaraan at sinisikap
na makamtan ang nasa hinaharap.
Nagpapatuloy nga ako tungo sa hangganan
upang kamtan ang gantimpala
ng pagkatawag sa akin ng Diyos sa
pamamagitan ni Kristo Hesus, ang
buhay na hahantong sa langit.
Mabuting Balita: Juan 8:1-11
Noong panahong iyon, si Hesus
ay pumunta sa Bundok ng mga Olibo.
Kinaumagaha’y nagbalik siya sa
Templo. Lumapit sa kanya ang lahat,
kaya’t umupo siya at sila’y tinuruan.
Noo’y dinala sa kanya ng mga
eskriba at ng mga Pariseo ang isang
babaing nahuli sa pakikiapid. Pinatayo
ito sa harapan nila, at sinabi kay
Hesus, “Guro, ang babaing ito’y nahuli
sa pakikiapid. Ayon sa Kautusan ni
Moises, dapat batuhin hanggang sa
mamatay ang mga gaya niya. Ano
ang masasabi mo?” Itinanong nila
ito upang subukin siya, nang may
maisumbong sila laban sa kanya.
Ngunit yumuko si Hesus at sumulat
sa lupa sa pamamagitan ng daliri.
Ayaw nilang tigilan nang katatanong
si Hesus, kaya’t sila’y tiningnan
niya at sinabi ang ganito, “Sinuman sa
inyo na walang kasalanan ang siyang
maunang bumato sa kanya.” At muli
siyang yumuko at sumulat sa lupa.
Nang marinig nila ito, sila’y isaisang
umalis, simula sa pinakamatanda.
Walang naiwan kundi si Hesus at
ang babaing naroon pa rin sa harapan
niya.Tiningnan siya ni Hesus at
tinanong: “Nasaan sila? Wala bang
nagparusa sa iyo?” “Wala po, Ginoo,”
sagot ng babae. Sinabi ni Hesus:
“Hindi rin kita parurusahan. Humayo
ka, at huwag nang magkasala.”
